Wat zijn dat voor vogelpoepspetters?

‘’En wat is dat voor varkentje dat in de modder aan het dollen is?’’

Ik voel mijn tranen branden achter mijn ogen. Vooral niet toe willen geven hoeveel deze opmerking me raakt. Een varkentje? Het moest een naakte vrouw voorstellen

We raken in een mooi verdiept gesprek met de groep van de jaaropleiding. Over hoe we van kinds af aan al beoordeeld worden op onze creativiteit. Daarna gaan we onszelf verder ontwikkelen op creatief gebied binnen prachtige opleidingen en hebben we eerst heel wat kritiek en kwetsing te verduren. Ik zie soms mensen geblokkeerd zijn in hun creatieve energie. Mensen die niet durven staan voor wat ze maken. En vaak hebben die creatieve blokkades impact op andere blokkades, fysiek of mentaal. Ik zie (Creatieve) blokkades als sneeuw voor de zon verdwijnen. De bevrijding en het losse karakter waar ineens iemand na een aantal maanden mee tekent/ schildert. En die bevrijding is te zien in haar hele zijn. Fantastisch!

‘’Eerst worden we in een stramien gegoten heel ons leven en jij leert ons weer helemaal terug te komen bij ons zelf, echt authentiek zijn. En van daaruit mogen creëren.’’

Authentiek zijn, ik hou ervan ja! Zijn wie je bent en je daarin mogen en durven uiten! Als je kunt voelen waar dingen jou raken uit je oude pijn dán ontstaat de grootste transformatie. Dat had 20 jaar geleden me nog niemand geleerd toen ik poepspetters en varkentjes maar gewoon in probeerde te slikken op de kunstacadamie. Maar diep van binnen raakte ’t mijn grootste onzekerheid die ik al lang met me mee droeg.

Kunst is altijd de waarheid. Het is datgene wat er op dat moment in jou leeft. Zonder oordeel en puur authentiek, voelend waar het over gaat zodat heelheid van binnen uit kan ontstaan. Ik denk dat mijn leven op dat moment ook wel even in de modder lag dus de spijker op zijn kop eigenlijk. Mijn meest inspirerende leraar, ’t was mijn grote voorbeeld ondanks de soms harde feedback.